الان وضعیت دانشآموزان با زمان ما خیلی فرق کرده. امکانات آموزشی زمان ما خیلی کم بود، کیفت درس دادن معلمها هم خیلی پایین بود، مشکل رفت و آمد و تغذیه هم بود به علاوه نبود کتاب و منابع درسی و علمی معتبر.
ولی به نظرم هنوز در یک چیز مشترکیم و چه بسا الان واقعا پر رنگ تر هم شده و اون اختلاف طبقاتی بود. زمان ما هم هر کی خانوادهاش با سوادتر بود و پولدارتر بچههاشون مدارس نمونه دولتی یا شاهد یا نمونه مردمی درس میخوندن، غیر انتفاعی کمتر بود. ولی الان پول خیلی نقشش بیشتر شده و مدارس غیرانتفاعی دیگه نظام طبقاتی آموزش رو بهحد اعلا رسوندن.
به هر روی در هر دورهای مشکلات خاص خودش وجود داره. لیکن نقش راهنمای تحصیلی هم در زمان دانشآموزی خیلی مهمه. یه معلم خوب یه معلم دلسوز یه معلم که حسود نباشه میتونه مسیر زندگی آدم رو عوض کنه.
ما که مدرسه مون معمولی بود ولی همیشه معدلم ۱۹ به بالا بود، نمیدونستم برای چی درس میخواندم فقط میخوندم، نمیدونستم مدرسه نمونه چیه، تیزهوشان چیه! میگفتن ثبت نام کن برای آزمون. بعدش میگفتن هفته بعد آزمونه، خب لامصب کلاسی ، آزمون آزمایشی ، چیزی قبلش میذاشتین!! میرفتیم سر آزمون میدیدیم سوالات مربوط به یه پایه بالاتره یا چیزایی که واقعاً معلم خصوصی یا دلسوز باید میگفت بخون.
خلاصه از هزینه هرچی میزنین فقط به فکر مدرسه خوب و خوش سابقه برای فرزنداتون باشین.
من الله توفیق.