معلم

12 اردیبهشت هم که گذشت.مبارک معلمای صبورمون باشه.لابد همه می‌دونید این روز روز معلم هست.حقیقتش خوبه که همچین روزی هست از طرفی قدر کسی که یه آدم رو پرورش میده چیزی فراتر از این هاست که با یک روز یا هدیه بشه نشون داد.اما این روز همیشه یکی از  سخت ترین روزای زندگی دانش آموزی من بود.اینکه اغلب همکلاسی‌هام برا معلم هدیه داشتن و من چیزی نداشتم خیلی خیلی خیلی ناراحت کننده بود برام. با وجود اینکه از دانش آموزان درس خوان کلاس هم بودم.به همین دلیل مدتی که معلم بودم چند روز قبل از روز معلم به دانش آموزام می‌گفتم که هیچ چیزی نیارین و اینکه مرتب باشین و درستون رو بخونید  همین بهترین هدیه است.و حتی تهدید هم می کردم.اینو ننوشتم که جلب توجه بشه هر چند نوشتنش هم برام کمی سخت بود.لیکن اگه روزگاری معلم شدین حواستون به این چیزا باشه .

گذر

راستش برای نوشتن دچار رخوت شدم.یعنی فشار ها همه جانبه شده و بی تفاوتی مسولین آدم رو نگران می‌کنهبا این وجود باز هم امیدوارم  به آینده.چند وقت پیش هم تولد امام زمان (عج)بود و باز یاد این بیت شعر افتادمبود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ گره از کار فروبستهٔ ما بگشایی؟ آخه تا کی ؟به قول مرحوم آقاسی به خوبا سر میزنی آقاجون مگه ما بدا دل نداریم .به خاطر کار اصفهان بودم باز سی و سه پل و عالی قاپو  و...اصفهان زیبا پر از توریست بود مخصوصا عرب‌ها با دلارهاشون کلی خرید می‌کردن و مردم خودمون که قدرت خریدشون کم شده فقط نگاه می‌کردن.با چند تا توریست اروپایی دست و پا شکسته ارتباط کلامی برقرار کردم.راضی بودن مخصوصا از قیمت ها که براشون باور نکردنی بود و البته از خوب و بد مردم هم گفت و اینکه چندین ساله داره ایران میاد گفت اخلاق مردم تغییر کرده و دچار دو رویی شدن.توکل بر خدا و در امتدادش تلاش خودمون امید که از این مشکلات رهایی یابیم.یه جورایی دلتنگ و دل آشوبم نمی‌دونم همه این‌جورین یا فقط منم؟ :|پ.ن: راستی هر از چند گاهی  کامنتها رو برا این می بندم که ربات ها کامنت نذارن.