برف

بعضی ازقله ها از برف سفید شده.چند روز پیش دماوند رو که دیدم به دوستم گفتم من عاشق برفم ولی اون گفت نه.گفتم چرا؟ادامه داد می‌دونی خیلی غم‌انگیزه که قبر آدم پوشیده بشه از برف و تو اون زیر خوابیده باشی وسکوت آرامستان از هروقتی دلگیرتر میشه وقتی نوشته‌ها روی سنگ‌ها محو میشن و رفتگان آرام زیر پتویی از برف سرد خوابیده باشند.بهش گفتم تو دیونه‌ از کی تا حالا شاعر شدی؟ برا رسیدن به اونجا باید از مسیری به اسم زندگی عبور کنی.گفت نه همیشه.گفتم تو دیدگاهت تجدید نظر کن زندگی بهار داره، تابستون داره و پاییز و بعد صدالبته زمستون.گفت نه برای همه.پ.ن:شاید تجربه‌ سختی رو قبلا پشت سرگذاشته، ادامه ندادم.