همیشه وقتی خونه زنگ می‌زنم احوال همه رو می‌پرسم، این روزا دیگه نیستش که احوالش رو بپرسم، صداش تو خونه می‌پیچید و من پشت تلفن وقتی داشتم با برادرم حرف می‌زدم می‌شنیدم، دیگه نیستش، دیگه صداش نمی‌آد. حاضرم همه زندگیم رو بدم فقط برگرده......
یهو رفتی، دلتنگتم ستاره...
چرا به‌خوابم نمیای؟ خواهرا مگه مثل مادر دوم آدم نیستن؟ کجایی پس خواهر....
عجیبه زنده هستم، کسی که قلبش رو با دستای خودش خاک کرده چه طور زنده هست.....
مادر حالش اورژانسی شد.چند روز CCU بود به خاطر احتمال حمله قلبی و مغزی. پای چپش دچار ورم و لختگی خون شد، ما که تازگیا خواهرمون بیمارستان فوت شده بود، تصور حضور مجدد در بیمارستان آزار دهنده بود، دیدن سرم و سوزن، نمونه خون...
این چند روزه به هیچکی جز دو دوست نزدیک چیزی نگفتم، ساکت بودم و حیران، آماده برای هر اتفاقی، CCU که بخش مراقبت‌های ویژه قلب هست استرس آور بود.....
بعد بخش اومدن مادر، دیروز پزشکش ترخیص داد، تو خونه داریم مراقبت می‌کنیم با یک نایلون قرص....
خدا رو شکر صدای مادر تو خونه می‌پیچه.....
بادی سرد درختای حیاط رو تکون می‌ده، خزان برگهاشون غم نبودنت رو عمیق‌تر کرده. امروز عازم تهرانم تا برم محل کارم، غذایی که دم رفتنم می‌پختی امروز دیگه تو سفره خونه نبود، وسایل بیمارستان رو که باز کردیم شونه‌ای که باهاش موهات رو شونه می‌زدم دیدم
زود رفتی خواهر عزیزم....
با غم نبودنت چطور سر کنم...
یا صاحب زمان
یا امام زمان مگه امام حاضر نیستی؟
یا امام رضا مگه سریع الرضا نبودی؟
چی شد؟ الان من بدون خواهرم چه کنم؟
گفتم خوب شو پاییز خونه باشه‌ای، ببرمت مشهد ، با هم بریم نجف بریم کربلا
یا خدا این غم برام سنگینه
من طاقتش رو ندارم
چه کنم که برادرام ناراحت می‌شن
وگرنه تف به این دنیا...
یا صاحب زمان ادرکنی
دوست داشتم ظهورت رو ببینه، طفلک چقدر احوال مردم غزه رو می‌پرسید وقتی تو تخت بیمارستان بود....
یا صاحب زمان قلبم سنگینه
ریاست جمهورمان با ذلالت تمام با خبرنگار آمریکایی صحبت می‌کند، چگونه دم از مذاکره با کشوری می‌زند که همین چند روز پیش 1200 ایرانی رو شهید کرده، بدتر از اون عراقچی وزیر امور خارجه ایران با فاکس نیوز مصاحبه کرده و کلی حقارت و زبونی رو برای ما به ارمغان آورده.
این دو مترسکان سر جالیز هستن، در اصل الان روحانی و ظریف دارن سیاست می‌چینند. ولی مقصر جلیلی هست، اگه جلیلی رای می‌آورد جنگ می‌شد، دلار 70 تومان می‌شد. دید هزینه عدم مقاومت بیشتر هست؟!
غزه‌ای ها دارند التماس می‌کنند که ایران کاری بکند، ولی باید گفت خواهر و برادر فلسطینی، اینجا ۵۰ درصد اصلا جمهوری اسلامی رو قبول ندارند، آن 16 میلیون هم که به پزشکیان رای دادن همانهایی بودند که از هزینه دادن برای شما خسته بودند، ما باقی ما هم که دستمان بسته است و دولتی ذلیل و غرب پرست بر سر کار هست، افسوس.
مسلمانی به کنار، انسانیت کجا رفته؟
درود بر مردم یمن که در حمایت از فلسطین فقط خدا رو مد نظر قرار دادن.
اکثر همکارای دهه هفتادی و بالاتر که دارم فاقد اعتقاد به آخرت و... هستن، شرایط الان زندگی هم واقعاً سخت شده، با یکیشون سر صحبت رو باز کردم، از اینکه نزدیک 30 سالش شده و هنوز خونه و ماشین نداره و ازدواج نکرده افسرده شده، شاید هم در مرز افسردگی باشه، از صحبتاش پی‌بردم، رگه‌هایی از کشش به خودکشی درش وجود داره، زندگی رو در صورت نبود و نرسیدن به این چیزها پوچ می‌دونه و نبودن با بودن براش فرقی نداره، خیلی زود ناامید شده و آینده‌ای روشن رو پیش روی خودش نمی‌بینه.
شعار ندادم گفتم زندگی خودته، ولی مهم برای من اینه که تا می‌تونم تلاش کنم شرمنده خودم نباشم، وقتی نمی‌شه و از توان خارجه ، دیگه نمی‌شه دیگه و مهمتر اینکه آخرت و امتحان و این چیزها رو هم پیش رو داریم و خودکشی اصلا در افکار من جایی نداره تو هم وقتی داری تلاش می‌کنی همین خوبه دیگه و توقعات و ....رو هم باید پایین آورد.
پ.ن: دوستان اعتقاد داشتن چیز خوبیه
از پوچی و بن‌بست رسیدن رهامی‌کنه
آدم رو، خداباور بودن و اعتقاد به سرای دیگه استرس و آفشتگی رو هم کم می‌کنه، نسل جدید اگه فکری برای اعتقاداتش نکنه آمار خودکشی بینشون بالا می‌ره، متاسفانه با بمباران رسانه‌ای علیه ما و این شرایط اقتصادی این تفکر ضریب داده می‌شه با این نسل‌ها اگه از دوستا و همکاراتون هستن، باهم صحبت کنید شاید در دلی ساده یکی رو از تصمیمی وحشتناک منصرف کنه...
ان‌شاءالله عاقبت همه ختم به خیر بشه.
آمین یا رب‌العالمین.
