باد سرد درختای حیات رو تکون می‌ده، خزان برگهاشون غم نبودنت رو عمیق‌تر کرده. امروز عازم تهرانم تا برم محل کارم، غذایی که دم رفتنم می‌پختی امروز دیگه تو سفره خونه نبود، وسایل بیمارستان رو که باز کردیم شونه‌ای که باهاش موهات رو شونه می‌زدم دیدم
زود رفتی خواهر عزیزم....
با غم نبودنت چطور سر کنم...
یا صاحب زمان
یا امام زمان مگه امام حاضر نیستی؟
یا امام رضا مگه سریع الرضا نبودی؟
چی شد؟ الان من بدون خواهرم چه کنم؟
گفتم خوب شو پاییز خونه باشه‌ای، ببرمت مشهد ، با هم بریم نجف بریم کربلا
یا خدا این غم برام سنگینه
من طاقتش رو ندارم
چه کنم که برادرام ناراحت می‌شن
وگرنه تف به این دنیا...
یا صاحب زمان ادرکنی
دوست داشتم ظهورت رو ببینه، طفلک چقدر احوال مردم غزه رو می‌پرسید وقتی تو تخت بیمارستان بود....
یا صاحب زمان قلبم سنگینه
